moest ik nog nodig naar de W.C. , uitkijken met losgeld als dat uit je broekzak rolt , op zich dat doe je niet bij je Oma in eigenlijk nog minder dan drie uur daar zitten , zonder hoofdpijn en kotsnijgingen , lachen dat kindertuigje daar heeft mijn mid-broertje EricErik in gezeten , met zo'n als een sledehond omsingelde hij mij wel eens mee maar , de rode gezicht van het lachen van mijn Oma was weer heerlijk , ''Stel je eens voor mijn moeder schaamde zich er ook voor en toch na drie maanden nee hij krijgt dat ding om en dan komt je vader thuis die dan ook aan dat touw moet gaan trekken ineens hoe ik die begrijp!" en ik smoorde mijn lachen ook af en mijn grootneefje ook druk helemaal blij , zonder misschien te weten waarom maar die 'telefoonenquete' ondanks dat ging dat verhaal toch wel even door .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten